Historia mojego upadku to tragikomedia, której bohater peregrynuje tyleż w przestrzeni, co w czasie, między Lublinem a Łodzią, między matką, siostrą a byłą żoną, między teraźniejszością a przeszłością. To historia obsesji przenoszonych jak choroba genetyczna, z pokolenia na pokolenie, z ojca na syna, z rodziców na dzieci. A jednocześnie opowieść o więzach, które łączą bohaterów niejako wbrew nim samym, więzach utrwalanych przez pamięć o żalu i własnej winie. W groteskowym monologu kalumnie rzucane na polskość i Kościół, feminizm i służbę zdrowia sąsiadują z ponurą wiwisekcją rodzinnego szaleństwa, a dosadnej drwinie nieodłącznie towarzyszy melancholia.